مقاله حساسیت زدایی منظم

معرفی مقاله تحقیقاتی بررسی حساسیت زدایی منظم

بخشهایی از متن مقاله

حساسیت زدایی منظم

روش حساسیت زدایی منظم (systematic desensitization) اولین بار توسط ژوزف ولپی برای درمان فوبی ها ابداع شد. در این روش بنا به اصل شرطی سازی تقابلی، ابتدا پاسخهایی که با ترس مغایر هستند، شناسایی می شوند و بعد از مراجع خواسته می شود تا در موقعیت هایی که ترس تولید می کنند این پاسخهای مغایر با ترس را از خود بروز دهد.مبنای این درمان این است که بطور همزمان نمیتوان آرامش و اضطراب داشت.

این روش شامل سه مرحله است: آموزش آرمیدگی، تهیه سلسله مراتب اضطراب و شرطی سازی تقابلی (حساسیت زدایی).

حساسیت زدایی منظم (خیالی): در این روش حساسیت زدایی منظم خیالی محرکی را که مولد اضطراب است در شرایط آرمیدگی عضلانی به تدریج به فرد مضطرب ارائه می کنند و این کار ادامه می دهند تا اینکه بتواند محرک مولد اضطراب را با حداکثر شدت تحمل نماید. برای اجرای حساسیت زدایی منظم سه مرحله زیر باید طی شود:

1- ایجاد سلسله مراتب اضطراب

2- آموزش آرمیدگی

مغروضه های مربوط به چگونگی اثر بخشی حرکات چشم در EMDR

پرت شدن حواس: یکی از ساده ترین تغییرها برای نقش حرکات چشم این است که این تحریک نقش عاملی را برای ایجاد شرایط پرت شدن حواس و تمرکز در درمانجو ایفا می کند. به نظر دایک، این مفروضه حواس پرت شدن است که به شرطی زدایی می انجامد، چرا که ناتوانایی درمانجو برای تمرکز بر روی تصویر آسیب زا سبب می شود تا موضوع آسیب زا دیگر با اضطراب مورد انتظار تقویت نشود، به نظر دایک این شرایط، خاموشی ایجاد می کند..

تغییرات سیناپسی: مطالعات حیوانی نشان می دهد که جریانهای ولتاژ پایین مکرر، پتانسیلهای سیناپسی را تغییر می دهند که مستقیماً به فرایند حافظه مرتبط هستند. شاپیرو نیز در اولین نوشته های خود پیشنهاد می کند که انفجارهای نورونی که توسط حرکات چشم ایجاد می شوند، می توانند معادل جریان ولتاژ پایین باشند و در نتیجه آن همان تغییرات سینا پسی را ایجاد می کند. این احتمال وجود دارد، که فعالیت مکرر هر محرک متناوب موجب این جریانهای الکتریکی شوند. جابه جای پتانسیل سیناپسی شبکه های نورونی که حاوی اطلاعات مختل کننده هستند می تواند سبب شود که اطلاعات به گونه ای پیشرونده و با هر مجموعه حرکات چشم تغییر کند، تا آنجا که به راه حل سازگارانه ای برسد. ...

شواهد نامعتبری وجود دارد که حاکی از اثر بخشی EMDR برای درمان فوبی های خاص می باشند. تحقیق هایی که برای به دست دادن شواهد تجربی معتبر برای اثربخشی EMDR بر درمان هراسها انجام گرفته اند با شکست مواجه شده اند. اگر چه این نتایج را می توان تا حدودی به مشکلات روش شناختی موجود در مطالعات موجود نسبت داد. اما این امکان نیز وجود دارد که ممکن است اثرات EMDR برای اختلالات پایدار نباشد. جان، بروک، ورنسن (1999) پیشنهاد کرده اند که EMDR برای درمان خاطرات آشفته و آسیب های مربوط به این خاطرات مؤثر است. علاوه بر این ممکن است که این درمان برای اختلالات اضطرابی که به دنبال تجارب آسیب زا بوجود آمده اند مؤثر باشد و برای اختلالات با شروع نامشخص کمتر مؤثر باشد. ...